عزیزترینم

عزیزترینم، فرزندم

من مادرت هستم.....

من با عشق، با اختیار، با آگاهی تمام پذیرفته ام که مادرت باشم.

تا بدانم که خالقم چگونه مخلوقش را دوست می دارد، هدایت می کند و در برابر خواسته های تمام نشدنی اش لبخند می زند و در آغوشش می گیرد.

من یک مادرم

هیچکس مرا مجبور به مادری نکرد....من به اختیار مادر شدم تا بدانم معنی بیخوابی های شبانه را

تا بیاموزم پنهان کردن درد را پشت همه حجم سکوتی، که گاه از خودگذشتگی نامیده می شود.

تا بدانم حجم یک لبخند کودکانه ات می تواند معجزه زندگی دوباره ام باشد.

من نه بهشت می خواهم نه آسمان و نه زمین...

بهشت من ، زمین من و زندگیم نفس های آرام کودکی توست که در آغوشم رویای پروانه آرزوهایت را می بینی.

من مادرم، همانی که خالقم ذره ای از عظمتش را به من بخشید تا تجربه کنم حس بزرگی و لامتناهی شدن را.

من هیچ نمی خواهم هیچ...

هیچ روزی به من تعلق ندارد،همه روزها، ساعتها و ثانیه های من تویی و من دست کودکیت را می گیرم تا به فردای انسانیت برسانم که این رسالت من است بر تو و هیچ منتی از من بر تو وارد نیست که منبا اختیار، با عشقتو را به این دنیای پر آشوب خوانده ام.